Да лазняку яшчэ далёка. А вочы, чужыя вочы ўсё хапаюцца за мяне, пытаюць, патрабуюць, і трэба быць вясёлым, лёгкім, каб адразу зразумела было, хто і чаго паўзе. З такім тварам не ўцякаюць! Я дрэнна бачу і таму ўсміхаюся — на ўсякі выпадак — усім. І забітым таксама.

(с) Алесь Адамовіч "Хатынская аповесць"